23-10-2025 Pep speech

Salaam Aalaikum

Bijna 100 jaar geleden streed de activist Mahatma Gandhi tegen diverse onrechten in zijn thuisland India, waaronder de Britse koloniale overheersers. Hij deed dit vanuit een overtuiging genaamd 'satyagraha', wat grofweg 'de waarheid grijpen' betekent. Volgens Gandhi was de beste manier om onrecht te bevechten om je op te stellen als een voorbeeldig, beleefd, vreedzaam mens tegenover een onderdrukker. Kiest de onderdrukker ervoor om geweld te gebruiken, dan accepteer je dat. Je incasseert dat. En als de onderdrukker je vermoordt, dan moet dat maar.

De Satyagrahis, de aanhangers van deze leer, werden opgeleid in 'ashrams', een soort Hindoeïstische kloosters, waarin vele jaren training nodig was om de discipline te bereiken om worden een Satyagrahi te worden. Het was hun taak om bereid te zijn te sterven voor de goede zaak.

Gandhi geloofde dat deze tactiek effectief kon zijn om andere mensen te activeren tegen onrecht. Maar er is wel een voorwaarde: het publiek, dat toeschouwer is van het geweld tegen vredelievende activisten, moet al aan hun kant staan en geloven in de rechtvaardigheid van hun strijd. Gandhi's doel was om mensen, die eigenlijk al weten dat er iets mis is en dat het moet veranderen, uit hun luie stoel en in actie te krijgen, via deze vorm van vreedzaam protest.

Ik vertel jullie over Gandhi omdat ik op deze manier 'geactiveerd' ben. Ik weet al sinds 2006 dat de Palestijnse zaak moreel  juist is, en de motieven van Israël slecht.

Pas toen de kinderen van Gaza onvrijwillige Satyagrahis werden, kwam ik in actie.

Ik denk dat velen dit moment van activatie herkennen. Dat we pas opstonden en ten strijde trokken nadat de gruweldaden van Israël veelvuldig en vrijwel onophoudelijk aan ons getoond werden.

Maar het heeft mij altijd dwars gezeten dat zij die onrecht ervaren, eerst moeten sterven voordat wij, die onrecht aanschouwen, iets gaan doen tegen dit onrecht.

Wat nog erger is, is dat we nu in een situatie verkeren waar de meeste mensen in Nederland snappen dat de genocide fout is, maar dat ze zich laten afleiden door dit nep staakt-het-vuren en ongeloofwaardig vredesplan. De kolossale menigte van de rode lijn-actie van een paar weken terug gaf hoop, maar de grootte van deze sit-in en die van vorige week baart mij zorgen. Het onrecht gaat immers gewoon door, er is niets structureels veranderd, dezelfde mensen hebben nog steeds alle macht en willen nog steeds af van alle Palestijnen.

Op zeven december organiseren wij daarom weer een mars hier in Leiden. Wij kunnen daar iedere hulp bij gebruiken, dus als je wil helpen of wil deelnemen meld je dan hier aan bij iemand met een hesje. Wij zullen tijdens deze mars beelden van de onvrijwillige Satyagrahis van Palestina gebruiken om het argeloos winkelend publiek van Leiden te activeren en te motiveren actie te ondernemen tegen deze genocide.

Want dit is waarom we hier staan; dit is geen wekelijkse therapie om onze onvrede te luchten. Wij doen dit om politieke verandering teweeg te brengen! Wij zijn een klein onderdeel van een wereldwijde beweging om Palestina vrij te krijgen. Dat is een enorme klus, net zoals alle andere onrechtvaardigheden in de geschiedenis die door mensen zoals wij zijn aangepakt. Net als zij moeten wij discipline en een lange adem hebben. En net zoals onafhankelijkheid voor India is gewonnen, net zoals burgerrechten in Amerika zijn gewonnen, net zoals Apartheid is verslagen, zullen wij Palestina vrij krijgen!